Thuis..
Voelt het als een sleur..
Elke dag hetzelfde..
Elke dag hetzelfde verhaal..
Dezelfde stemmen, woorden, mensen.
Woorden die mij pijn doen,
Hier voelt het als een scheiding die maar niet stopt..
Een tape die vast loopt,
Hetzelfde stukje opnieuw, opnieuw en opnieuw afspeelt.
Ik mis mijn vader, al zou het zijn zoals nu.
Enige verschil, dat we nog een echt gezin zijn met hun beperkingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten