#438

Ik lijk wel gestoord. Op het ene moment wil ik mn vriend in zn gezicht slaan en dan wil ik gewoon alleen maar met hem knuffelen. Dat wil ik eigenlijk het liefste van de twee. Maar waarom word ik dan steeds zo boos omdat hij "niet genoeg moeite voor me doet"? Ik herken mezelf soms niet in mn woorden. En ik weet dat ik er morgen weer anders over voel. Eerst was alleen ons genoeg. Maar nu lijkt het alsof ik verander door iedereen zijn verwachtingen over relaties. Stiekem wil ik ook gewoon als verassing hem voor mijn deur met bloemen, net als vroeger. Maar het allerallerallerliefste wil ik mijn gedachten laten gaan, me samen met hem ziekmelden en de hele dag het bed niet uitkomen.