ongens, even serieus.
Ik weet het allemaal niet meer, en ook niet aan wie en hoe ik het zou moeten vertellen. Ik sta er heel slecht voor, dus de kans is klein wat mijn wens en droom :''ikwilslagenditjaar'', betreft. En dat doet me pijn! Heel erg veel. Ik ben al een keer blijven zitten en nog een keer falen kan ik echt niet aan.
Periode twee heb ik echt uit mijn naad gewerkt, letterlijk maar toch stank voor dank.. Ik weet niet hoe en wat... Denk je dat ik het met de laaste blok nog al die 5én kan ophalen, als al die toetsen even zwaar meetellen?
&Stel je haalt vier vakken niet.. Zouden jullie dan naar het ROC gaan of toch een jaartje opschool? Of naar een Priveschool zoals Rijnijssel, maar daar heb ik het geld niet voor (noch mijn ouders).."
Of zouden jullie je profiel veranderen op het ROC ofzo??
Het is niet dat ik het lastig vind, ja ik vind dat wel, alleen thuis kan ik alles vlekkeloos maar als de toetsen komen stress ik echt keihard, klap ik dicht en weet ik niets meer of ik snap de vraag niet terwijl ik de theorie wel ken en kán toepassen...
Alsjeblieft,
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ten eerste: Wat vervelend. Een aantal vriendinnen van me hebben dat ook gehad (en die hebben toch hun diploma gehaald! Dus geef de hoop niet op!)
BeantwoordenVerwijderenTen tweede: Het klinkt als een soort faalangst? Ofja... je zegt zelf dat het niet aan de theorie ligt, maar aan de vraagstelling en/of de stress. Misschien is het goed om deze oorzaak te vinden en er aan te werken? Misschien lees je vragen gewoon net verkeerd of geef je net geen volledig antwoord omdat je deze verkeerd formuleert... ofzo. Ik zou dit uitzoeken.
Ten derde: áls je niet slaagt, dan is dat niet het einde van de wereld meisje! Wat is een jaartje extra (ook al ben je een keer blijven zitten) op je leven nou! Dat is echt niks, heus. Zo veel mensen beginnen pas in de twintig aan een studie. Of ze hebben eerste de verkeerde studie gekozen...
Ik zou dan nog een jaartje extra op die middelbare school blijven. Maar als al je vrienden/vriendinnen weggaan en je er niks meer te zoeken hebt dan zou ik voor volwassenenonderwijs gaan, dan kun je ook alleen de vakken waarop je bent gezakt herkansen volgensmij. Dan heb je ook niet die PO's etc... dus is wat rustiger.
Het komt goed! Succes!
Bedankt voor het beantwoorden en je adviezen beste anoniem!
BeantwoordenVerwijderenIk haat het op de hoop op te geven, maar iedere keer merken dat ik steeds
niets voor niets heb geleerd en heb zitten vechten is stom erg vervelend. heb je keihard staan blokken, krijg je een 4....
Sowieso stress! en vraagstelling ook, ik begrijp niet altijd wat er wordt gevraagd en dat is echt lastig..
Het klinkt stom, maar voor mij is het eht de einde van de wereld..... Ik denk dat ik nog zo'n dergelijke faalsitatie aankan. Daar heb ik het kracht niet meer voor.
Mijn vriendinnen zijn allang begonnen aan hun studie, dát was toen ik bleef zitten en nu eens zakken.. Dan gaan ze al naar de 2e klas toe.. Ik loop dan zo keihard achter. Ik weet het, dit is geen wedstrijd maar het doet pijn om achter te lopen. Want nu al zie ik mijn beste vriendinnen haast n iet doordat onze vakanties buiten elkaar vallen, zij allemaal nou een andere toetsweken hebben en een andere soort van 'levenstyle''.
ik bedoel, colleges, studentenleven, op kamers. ZE ZIJN ALLEMAAL OP WEG, OM IETS TE BEREIKEN IN DIT KUT LEVEN EN IK ZIT NOG STEEDS ALS EEN DOMBO, EEN ECHTE DOMBO VAST AAN DE MIDDELBARE SCHOOL . DAT DOET ME PIJN. Ik weet dat het heel stom klinkt, en ik begrijp het ook als je mij niet snapt maar ik weet het helemaal niet meer.
Op school kun je niet eens normaal praten met je decaan of je mentor, want nu gezien de cijfers kijken ze al naar je met de ogen 'je gaat niet slagen', 'faal', 'doe niet meer je best'... Zo, heel demotiverend erg vervelend..........
Maar VAVO is dan beter denk je ook? Maar zijn die certificaten ook wel geldig als je naar de universiteit wilt en je vwo hebt gedaan & bezig bent voor de vakken op de VAVO?
Maar o, GOD. Laat mij dit niet overkomen, want ik wil als geen ander slagen.
En ohja, als dat kon hé! WAS IK BEREID OM 10 JAAR, 10 LEVENSJAREN van mijn hele leven aan op te offeren of om iets slimmer te worden!
Bedankt voor je moed, de moeite en de woorden anoniem!