Men keek zwijgend toe toen ik daar zat met jou in m'n handen. Waar gaat dit naartoe, vroeg ik me af. Er zijn maar weinig opties en de opties die ik me kan bedenken zullen het niet zijn. Je hebt een boel meegemaakt, tegen wil en zin misbruikt door velen en hebt gedaan waar je goed voor was. Rechts van me zat hij, hij keek berekenend onder z'n bril door terwijl hij toezag hoe ik jou bestudeerde. Hij zag wat er door me heen ging toen we elkaar weer ontmoette. Helemaal niets. Ik kon het niet bevatten.
Het moest nog bezinken.
Overweldigend was het niet.
Het kwartje viel niet.
De que bleef uit.
De consequenties ondenkbaar.
Mensen bleven zwijgen, toekijken, afvragen wat er gebeurt was. Ik durfde niet omhoog te kijken, dus ik bleef naar jou kijken, zwijgend. Je gewicht rustte in m'n handen, je was gehavend, versleten, verroest. Van je glanzend metaal was weinig over, roest leek je te verteren.
Hoe vaak je ook werd opgepoetst om je daden te verhullen, het roest verdween niet, als littekens van je daden. Je inscripties: 'Veni, Vidi, Vici' duidde op één van de matige creatieve uitspattingen van de mensen waarmee je omging.
En toch lag je hier, hulpeloos, vervloekt, en gedoopt in bloed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik word hier verdrietig van, wat is er gebeurd?
BeantwoordenVerwijderen't is gewoon een willekeurig stukje misdaad, puur fictioneel geschreven in een creatieve bui :)
BeantwoordenVerwijderenwauw, schrijftalent
BeantwoordenVerwijderenuhh waar gaat dit over ?
BeantwoordenVerwijderenOver iemand in een rechtszaal waar hij/zij een bewijsstuk vasthoudt. De persoon zit in de stoel naast de rechter (ben voor het gemak uitgegaan van een Amerikaans scenario) terwijl de rechter afwacht wat de getuige/het slachtoffer gaat zeggen. Die echter dus niks weet te zeggen. Het geslacht, afkomst, positie in samenleving van deze persoon doen er niet toe. Het gaat puur om de tweede ontmoeting tussen diegene in de verdachtenbank en het moordwapen waarmee. Tijdens de moord(en) zelf heeft de hoofdpersoon het vuurwapen kort gezien en nu herkent diegene het tot diens verbazing. Hij/zij vraagt zich af of anderen ook de gegraveerde tekst en typische roest hebben gezien. De tekst op de slede van het pistool zou van een vorige bezitter met weinig originaliteit en de roest lijkt amper op roest. Bruin en zwart geoxideerd bloed van slachtoffers is het eigenlijk. Diegene in de gedaagenstoel die het pistool in een plastic hersluitbaar zakje vasthoudt weet dat hij/zij een kleinere rol vervult dan het pistool zelf die een bloeddorstige geschiedenis achter zich heeft en nog een lange weg voor de boeg. Iets met Spear of Destiny. Geen zin om alles uit te leggen blaat. :)
BeantwoordenVerwijderen